Η ΣΤΡΙΝΑ: Ανήμερα της πρωτοχρονιάς, όπως θα θυμούνται οι παλαιώτεροι, υπήρχε στην ' Ανδρο και εξακολουθεί να τηρείται μέχρι σήμερα από ορισμένους, το έθιμο να δίνουν κάποιο χρηματικό ποσό στα μικρά παιδιά οι άνδρες που γυρνούσαν με την παρέα και χαιρετούσαν από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας τα κάλλαντα , ή οι ανάδοχοι στα βαφτιστήρια τους και οι γονείς ή θείοι στα παιδιά και στα ανήψια τους και έχει την σημασία του καλού οιωνού. Πρόκειται για αρχαίο έθιμο που ανάγεται στους βυζαντινούς χρόνους και διατηρείται μέχρι σήμερα στα Γραικόφωνα χωριά της Κάτω Ιταλίας . Ας δούμε την προέλευση του εθίμου αυτού: Το νόμισμα των καλαντιστών λέγονταν στα βυζαντινά χρόνια «ευαρχισμός» ή «Στρίνα», από το λατινικό strena (στα λατινικά σημαίνει αίσιος οιωνός, αλλά και δώρο της πρωτοχρονιάς, ή «επινομίς» όπως το έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες - κοινώς μπουναμάς). Τον 8ο αι π.Χ. άποικοι από την Ελλάδα φθάνουν στα παράλια της Μεσημβρινής Ιταλίας και τις Σικελίας (Μεγάλη Ελλάδα). Το ήδη υπάρχον ελληνικό στοιχείο της Κάτω Ιταλίας τονώθηκε με την εγκατάσταση νέων αποίκων κατά τη Βυζαντινή περίοδο.
Τα Κάλαντα αυτά, από το ελληνόφωνο χωριό Σαλέντο, λέγονται και \"Στρίνα\" και τραγουδιούνται μέχρι σήμερα.
Τα Κάλαντα αυτά, από το ελληνόφωνο χωριό Σαλέντο, λέγονται και \"Στρίνα\" και τραγουδιούνται μέχρι σήμερα.
